Αν ζούσαμε σε κανονικό κράτος, αυτό το άρθρο δεν θα είχε λόγο ύπαρξης. Διότι, σε κανονικά κράτη, κάτι εργοδότες σαν κι αυτόν που θα περιγράψω – και θα κατονομάσω – το χάνουν το “μαγαζί” σε χρόνο dt. Τους το κλείνουν οι εποπτικοί θεσμοί. Και τους κλείνουν και στη φυλακή. Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όμως, μολονότι έχουμε την πιο αυστηρή και άκαμπτη εργατική νομοθεσία στην Ευρώπη, αυτοί οι τύποι ζουν και βασιλεύουν, καθώς το επίπεδο παρανομίας για το οποίο δεν σε αγγίζει κανένας εξαρτάται από το ποια “κονέ” έχεις με το γκουβέρνο. Όσο δυνατότερα, τόσο πιο ασύδοτος.

Ο περί ου ο λόγος, λοιπόν, δραστηριοποιείται στον χώρο της εκπαίδευσης. Έχει ΙΕΚ. Ένας λόγος παραπάνω για να είναι τύπος και υπογραμμός. Διότι όποιο και να είναι το εκπαιδευτικό σου αντικείμενο, οφείλεις πρωτίστως να διδάσκεις νομιμότητα και ήθος. Δεν ξέρω αν στο αντικείμενο των σχολών του περιλαμβάνεται η διοίκηση επιχειρήσεων, πάντως φαίνεται ότι ο λεγάμενος ανακάλυψε την απόλυτη πατέντα για να έχει μηδενικά έξοδα, ως προς το προσωπικό του: δεν τους πληρώνει. Προσέξτε, όχι τους χρωστάει κάποια χρήματα, δυο – τρεις μισθούς ας πούμε. Δεν τους πληρώνει καθόλου. Ούτε δεκάρα τσακιστή. Ούτε για μια μέρα διδασκαλίας.

Για τη συνέχεια capital