Άριστος Μιχαηλίδης   
Επειδή ασχοληθήκαμε κι εμείς σε αυτή τη στήλη, παρακολουθήσαμε χτες τέσσερις ευρωβουλευτές στο ΡΙΚ να προσπαθούν να εξηγήσουν με πολλά λόγια κάτι που θα μπορούσε να λεχθεί με μισή κουβέντα αν υπήρχε ειλικρίνεια. Το ερώτημα ήταν γιατί δεν στήριξαν και οι έξι Κύπριοι ευρωβουλευτές την υποψηφιότητα του Σενέρ Λεβέντ για το βραβείο Ευρωπαίου Πολίτη 2018.
Οι Θεοχάρους, Μαυρίδης και Παπαδάκης πρότειναν και στήριξαν τον Λεβέντ, οι Χριστοφόρου, Συλικιώτης και Χατζηγεωργίου πρότειναν και στήριξαν τη Δικοινοτική Πρωτοβουλία για την Αμμόχωστο.
Τελικά, όπως ανακοινώθηκε την περασμένη βδομάδα, η αρμόδια Επιτροπή στις Βρυξέλλες αποφάσισε ότι «το βραβείο για την Κυπριακή Δημοκρατία απονέμεται εξίσου στον εκδότη – δημοσιογράφο Σενέρ Λεβέντ και στη Δικοινοτική Πρωτοβουλία για την Αμμόχωστο (Αντρέα Μάτση και Okan Dugli)» – ΚΥΠΕ, 7/6/18. Όταν λες «απονέμεται εξίσου» ένα βραβείο εννοείς ότι οι δυο που το παίρνουν το μοιράζονται, κανένας από τους δυο δεν αξίζει να το πάρει μόνος του κι έτσι τους απονέμεται εξίσου για να μην έχουν παράπονο εκείνοι που τους προτείνουν.

Χτες, ήταν στο ΡΙΚ οι Χριστοφόρου, Χατζηγεωργίου, Μαυρίδης και Παπαδάκης και προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι είναι μεγάλη επιτυχία που η μικρή Κύπρος πέτυχε να πάρει δύο βραβεία. Λες και απευθύνονταν σε ηλίθιους οι πανέξυπνοι ευρωβουλευτές. Το είπαν μάλιστα τόσες πολλές φορές, κυρίως ο Λευτέρης Χριστοφόρου και ο Τάκης Χατζηγεωργίου, που ήταν πολύ προσβλητικό. Ότι πέτυχαν να πάρει η Κύπρος δύο βραβεία! Λες και υπήρχε κάποιος διαγωνισμός και η Κύπρος ήταν καλύτερη και πήρε περισσότερα βραβεία από άλλους. Κάνατε που κάνατε τη ματσαράγκα σας αγαπητοί μου φίλοι, μη μας δουλεύετε κι από πάνω.

Η πραγματικότητα είναι μία. Τρεις ευρωβουλευτές πρότειναν για το βραβείο τον Σενέρ Λεβέντ και τρεις άλλοι πρότειναν τη Δικοινοτική Πρωτοβουλία για την Αμμόχωστο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν τους ικανοποιούσε η υποψηφιότητα του Λεβέντ και γι΄ αυτό πρότειναν άλλη. Δεν σημαίνει ότι ήταν αντίθετοι στη βράβευση του Σενέρ, έλεγαν. Τι άλλο σημαίνει, δηλαδή; Γίνεται να ήθελαν τη βράβευση του Σενέρ αλλά να πρότειναν να δοθεί το βραβείο σε άλλους; Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Το 2015 οι Παπαδάκης και Μαυρίδης πρότειναν ξανά τον Λεβέντ αλλά δεν τον στήριξαν οι υπόλοιποι και δεν βραβεύτηκε. Ούτε και φέτος τον στήριξαν από τη στιγμή που στήριξαν τη Δικοινοτική Πρωτοβουλία κι ας λένε ότι δεν αντιτάχθηκαν στην υποψηφιότητά του. Αν ήταν και φέτος μόνοι στηρίζοντες οι δυο από τους έξι, πάλι δεν θα το έπαιρνε ο Σενέρ. Απλώς φέτος ήταν τρεις με τρεις κι έτσι «απονέμεται εξίσου».

Πέραν, όμως, από το βραβείο, που αν του δίνω τόση σημασία είναι γιατί δεν μου αρέσει το δούλεμα των πολιτικών, ο Σενέρ Λεβέντ έθεσε επ’ αφορμή ένα ζήτημα που αγγίζει την ουσία του Κυπριακού. Έθεσε συγκεκριμένα ερωτήματα προς το ΑΚΕΛ, το οποίο παρότι εξέδωσε χτες απαντητική ανακοίνωση, δεν απαντά στα ερωτήματα.

Ας απαντήσουν ο Τάκης Χατζηγεωργίου και ο Νεοκλής Συλικιώτης, που πήγαν στην Ευρώπη κι άνοιξαν οι ορίζοντές τους. Όπως γράφει ο Λεβέντ δεν ταίριαξαν τα άστρά του με το ΑΚΕΛ, διότι το κόμμα συνεργάζεται στα κατεχόμενα με εκείνους «που δεν αντιτίθενται στην κατοχή της Τουρκίας» και «δεν τους αρέσει πολύ το γεγονός ότι συγκρούομαι με την κυβέρνηση στην Άγκυρα. Δεν τους αρέσει καθόλου το γεγονός ότι απορρίπτω τις εγγυήσεις και ζητώ μια ενιαία Κύπρο χωρίς σύνορα».

Γι’ αυτό ζητά από το ΑΚΕΛ να απαντήσει: εκείνοι που συνεργάζεται μαζί τους στα κατεχόμενα «πότε αντιτάχθηκαν σε αυτή την εισβολή και κατοχή; Πότε απέρριψαν τις εγγυήσεις; Πότε απαίτησαν την αποχώρηση του τουρκικού στρατού από το νησί; Πότε ζήτησαν την αφαίρεση της σημαίας από το βουνό και πότε απέρριψαν τον εορτασμό της 20ης Ιουλίου ως νίκη; Πότε καταδίκασαν τη βάρβαρη δολοφονία των Σολωμού και Ισαάκ;» Τα αντιγράφουμε γιατί είναι και δικά μας ερωτήματα. Και δυστυχώς δεν πρέπει να απαντηθούν μόνο από το ΑΚΕΛ, αλλά και από τον ΔΗΣΥ και άλλους, που εργολαβικά κοροϊδεύουν τον λαό ότι θα λύσουν το Κυπριακό επειδή έχουν σχέσεις με Τουρκοκύπριους πολιτικούς με τους οποίους έχουν δήθεν «κοινό όραμα» για την Κύπρο.

Ας απαντήσουν στα ερωτήματα του Σενέρ, λοιπόν, για να δούμε στην πράξη πώς μεταφράζεται αυτό το «κοινό όραμα».

Φιλελεύθερος